İnsan Ne İçin Yaşar ???

Bugün zeki olduklarına inandığım bir grup, bana insan ne için yaşar sorunsalına kısa çözümler bulabilir misin diye sordular. Herhalde hayatımdaki en kazık sorulardan birisini yönelttiler bana. Ben ki özel hayatımdaki çıkmazlara ve dar boğazlara hiçbir zaman cevap bulamamış, daima kaçmış bir insan olarak soruya tabi ki kaçamak cevaplar verdim. 

Şimdi bu yazıyı okuyan herkesin aklına daha ilk cümlede aynı cevaplar gelecektir. Nedir bunlar diye düşünsek, ilk sırada herhalde aşk, meşk durumları gelir. Bu cevabı karışık olarak iş, para, aile v.s. tamamlar sanırım. Nedir bu cevapları bize verdiren acaba? Neden bir insanın yaşamasına gaye olabilecek bu etkenler, herkesin sorusuna klişe cevaplardır?

Düz adam olup hep tek düze cevaplar vermeyi sevenlerin aksine ben her zaman sorulara en ince ayrıntısına kadar dikkat ederim. Gruptakilerin sorusunu da aynen böyle en ince ayrıntısına kadar düşündüm. Onların verdikleri cevapları kendime uyarladım ama çok farklı amaçlara hizmet ettiğimiz kanısına vardım. 

Aşk : İlk cevap olarak aşkı düşündüm. Yıllardır deli gibi aşığım ama elimde olmayan sebeplerden hep mutluluk kalesinin direğinden döndüm. Cevaplarımı mazeret olarak göstermeyi kabul etmeyerek kaçmayı tercih ettim, oysa gerçekler o kadar muazzam bir şekilde ortada duruyordu ki. Sadece bunları söylemenin vakti değildi ve gerçeği bilmek gerçekten belalı bir işti. En iyisi hiçbirşey söylememek ve kendinden soğutmaktı. Neyse efem oturup yazsam 5 cilt roman olacak bu konuyu bir kenara koyarak, konuyla irintili olarak diğer etkenleri düşündüm. 

Aile : Ailem ile yıllardır bir üst paragrafta yazdıklarım yüzünden nane mollayım. Bu nane mollalık, benden kasıtlı olmamakla beraber, bana uygulanan dayatmalara ve empoze edilmeye çalışılan çarpık gerçeklere dayanıyor. Bu konuda uzun bile düşünmeden geçtim. 

İş : Her zaman deliler gibi çalışan, uslanmaz bir işkolik olarak, iş hayatı benim amacım olmaktan çıkmış, hayat tarzı olmuş meğerse. Ben günümün 18 saatini işte, 2 saatini yolda, 4 saatini ise uyuyarak geçiriyorum. Bu durum yaklaşık olarak 5-6 yıldır böyle. Seviyorum işimi kardeşim isyanlarında da değilim. İş olmasın ona da varım demeyi çok isterim ama tatilde bile çalışıyorum. Sanırım psikolojik bir tedaviye ihtiyacım var. 

Para : Para konularına public ortamlarda girmeyi hiç sevmeyen bir insan olarak, babamdan kalan para ve kendi işimden kazandığım para hakkını veriyor. Bu konuda benim için amaç olmaktan çıkmış. 20'li yaşlarda bu soru bana sorulsa tek geçebilirdim ama :) 

Şimdi diyeceksiniz; eee herşey senin için amaç olmaktan çıkmış, yaşayıpta napıyosun git atla bir yerden öl geber daha iyi. Hakikaten benim amacım yokmuş, okeyde eli bitipte okeyi atmak için dönen adam kadar bile amacım ve heyecanım kalmamış. 

En sonunda, herşeye rağmen sikerler hayatın amacını, benim hayatımın içine etmeme neden olan tek bir tutkum var bu da bana yeter dedim. Yatağımın kenarında uykuya dalmadan baktığım fotoğraf kadar bana yakın, ama elini tutmak için kaf dağlarına çıkmayı gerektirecek kadar uzun bir yolda olan tutkum.

 

Gerisi teferruat olmuş hayatımda. Çokta üstüme gelmeyin, balık yapıp üstüne yoğurt yer intihar ederim.