18 Ağustos 2011 Perşembe

Bağlı Kalınan İsyanlar


Durdu hayat, gözlerim sabitlendi. Tek bir nakış üzerinde atmış bir ilmik gibi koptum hayattan. İnadına gibi gelişiyor herşey, kalanları umarsızca bir şekilde buruşturup kendinden uzaklaştıran bir çocuğun elindeki gazete gibi. Anlayamadığım kadar sert bir tepki olarak doğdu, çığ oldu üzerimden geçti..

Şimdi ne anlamı kaldı ki, gerideki boş beleş insanlarla dolu monotonluk dolu acınası bir hayatın. Konuşmak için bile bir ağa bağlı kalmak ne acı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder